Κικὴ Δημουλᾶ - Ποιήματα

Κικὴ Δημουλᾶ (1931-): ποιήτρια ἀπὸ τὴν Ἀθήνα,
ἀκαδημαϊκός.

<> <> <>

Πὼς ἤσουνα ἐχθρός μου, δὲν τὸ ἤξερες οἱ λέξεις σου τὸ εἶπαν. Σ᾿ ἐκεῖνες πούλησε ὁ ἔρωτας τὸ σεισμό του κι ἦρθε στὴ ἐπιφάνεια ὅτι δὲ μ᾿ ἀγαποῦσες...

<> <> <> <> <> <>

ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ Ἐκκλησάκι ἔρημο ἐγκαταλειμμένο πιστευτό. Θαρρεῖς ὅτι τὸ ἔχτισε ἐρείπωση. Τὰ κεραμίδια στὸν τροῦλο τρύπιο σάλι ριγμένο στὴ γηραιὰ καμπούρα τῆς ἀνάτασης. Τὰ μικρὰ παράθυρα κρέμονται κάπως στραβὰ στὸν τοῖχο σὰν εἰκονίτσες ποὺ σεισμὸς τὶς μετακίνησε ἀπὸ τῆς πίστης τὸ ἴσιο. Βιτρὸ στὰ τζάμια συνθεμένα μὲ πολυκαιρινῆς βροχῆς σταγόνες ραγισμένες. Ἄραγε νὰ ζεῖ μέσα ἡ ἁγιότης τρεφόμενη μὲ σβηστὰ κεράκια μόνο; Κλειδωμένη ἡ ἀμφίβια πόρτα - καὶ στὸ μέσα σκότος βυθισμένη ζεῖ καὶ στὸ φῶς ἔξω κολυμπάει. Ἐπάνω της τὴν πλάτη του ἀκουμπώντας ἕνα σκαλοπατάκι ζητιανεύει λίγην ἐπισκευή. Ἔχει σπάσει. Καὶ ἡ φύση ποὺ ὅλα τὰ καλοπιάνει καὶ τὴν ἀκμὴ λατρεύει καὶ στὴ φθορὰ χατίρι δὲ χαλάει ἐπισκευάζει τὴ ρωγμὴ στὸ σκαλοπάτι πολύχρωμα γεμίζοντάς την μὲ τσουκνίδες, γαϊδουράγκαθα, μολόχες, δαφνόφυλλα καὶ πικροπαπαροῦνες. Καὶ γίνεται αἴφνης ἀνοιξιάτικος εὐδιάθετος γραφικὸς αἰσιόδοξος ὁ τρόμος γιὰ τὴν ἐρείπωση τῆς ἐγκατάλειψής μας.