 |
| ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΒΑΤΡΑΧΟΣ; |
Δεν τα πηγαινα καλα στο σχολειο, ειχα προβληματα και στην αναγνωση! Δεν επαιζα με αλλα παιδακια μετα απο το σχολειο, για να μη δουν το φτωχο-καλυβο που μεγαλωνα. Οταν εκλεισα τα επτα, η Μπαρ-βη η μανα μου με αφισε να παω στην λιμνη μονος μου. Εκει ημουν βασιλειας! Αρχισα να πεταω πετρες στις παπιες. Μου ηταν δυσκολο να τις πετυχω. Μου αρεσε να βρισκω αραχνες για να τις κρυβω στις εξοχικες πολυθρονες της γειτωνεισσας. Ηταν δασκαλα, και ειχε ποιο ωραιες πολυθρονες απο την μανα μου, που συχνα-πυκνα καθοταν στα μπροστινα τσιμεντο- σκαλια και χαιρετουσε οοολους τους περαστικους! "γεια σου Θωμα, γεια σου Διονυση, γεια σου Χαρη!" η φωνη της φτηνο-τραγουδο του καθε κοροιδου που μου αγοραζε σοκολατα. Μια μερα η δασκαλα μας ειπε να βρουμε βατραχια στην λιμνη και να τα φερουμε στο σχολειο, να δουμε πως αλλαζουν μορφη. Οταν τα καταφερα, πηρα το πρωτο μου δεκα, και επαινο. Μετα μαθεναμε για κατι χλωρια που αλλαζουν το χρωμα στην ριζα των φυτων. Σηκωσα το χερι ολο χαρα, γιατι η Μπαρ-βη η μανα μου αλλαζε το χρωμα στην ριζα να ειναι ξανθια. Τα παιδια γελαγαν γιατι η αλλαγη στο χρωμα των μαλλιων της μανας μου δεν ηταν ριζικη, αλλα εγω εβρισα τα παιδια και την δασκαλα μαλακες και εφυγα! Απο τοτε αρχισα να μισω τις παπιες, τις χηνες του Καναδα, και τα κωλοβατραχια τα σκοτωσα ολα τα γρουσουζικα! Δεν υπαρχουν πια βατραχια στην λιμνη εκεινη! Σκοτωσα το παπαγαλο, που ειχαμε παρει γιατι ζηλευαμε τον παπαγαλο της δασκαλας απο διπλα. Αρχισα να μπαινω κρυφα στις δασκαλας απο τα παραθυρα που τα ειχε παντα ανοιχτα, να κλεβω σοκολατακια, τρουφες, και οτι αλλο ηθελα. Σκοτωσα και τον παπαγαλο της, γιατι αυτον τον ταιζε και τον ποτιζε και δεν ψωφουσε σαν τους δικους μου. Ετσι αρχισα να κλεβω και ρευστα για να αγοραζω CD ROM μα παιχνιδια βιας που η μανα μου δεν μου τα αγοραζε γιατι ακουγε την μαλακισμενη την δασκαλα. Σκεφτομουν οτι θα μεγαλωνα και θα τους σκοτωνα ολους, για να τα εχω ολα. Θα γινομουν πυροσβεστης να καψω τα @ρχ@ι@ του καθε Ελληνα!
Δεν τα πηγαινα καλα στο σχολειο, ειχα προβληματα και στην αναγνωση! Δεν επαιζα με αλλα παιδακια μετα απο το σχολειο, για να μη δουν το φτωχο-καλυβο που μεγαλωνα. Οταν εκλεισα τα επτα, η Μπαρ-βη η μανα μου με αφισε να παω στην λιμνη μονος μου. Εκει ημουν βασιλειας! Αρχισα να πεταω πετρες στις παπιες. Μου ηταν δυσκολο να τις πετυχω. Μου αρεσε να βρισκω αραχνες για να τις κρυβω στις εξοχικες πολυθρονες της γειτωνεισσας. Ηταν δασκαλα, και ειχε ποιο ωραιες πολυθρονες απο την μανα μου, που συχνα-πυκνα καθοταν στα μπροστινα τσιμεντο- σκαλια και χαιρετουσε οοολους τους περαστικους! "γεια σου Θωμα, γεια σου Διονυση, γεια σου Χαρη!" η φωνη της φτηνο-τραγουδο του καθε κοροιδου που μου αγοραζε σοκολατα. Μια μερα η δασκαλα μας ειπε να βρουμε βατραχια στην λιμνη και να τα φερουμε στο σχολειο, να δουμε πως αλλαζουν μορφη. Οταν τα καταφερα, πηρα το πρωτο μου δεκα, και επαινο. Μετα μαθεναμε για κατι χλωρια που αλλαζουν το χρωμα στην ριζα των φυτων. Σηκωσα το χερι ολο χαρα, γιατι η Μπαρ-βη η μανα μου αλλαζε το χρωμα στην ριζα να ειναι ξανθια. Τα παιδια γελαγαν γιατι η αλλαγη στο χρωμα των μαλλιων της μανας μου δεν ηταν ριζικη, αλλα εγω εβρισα τα παιδια και την δασκαλα μαλακες και εφυγα! Απο τοτε αρχισα να μισω τις παπιες, τις χηνες του Καναδα, και τα κωλοβατραχια τα σκοτωσα ολα τα γρουσουζικα! Δεν υπαρχουν πια βατραχια στην λιμνη εκεινη! Σκοτωσα το παπαγαλο, που ειχαμε παρει γιατι ζηλευαμε τον παπαγαλο της δασκαλας απο διπλα. Αρχισα να μπαινω κρυφα στις δασκαλας απο τα παραθυρα που τα ειχε παντα ανοιχτα, να κλεβω σοκολατακια, τρουφες, και οτι αλλο ηθελα. Σκοτωσα και τον παπαγαλο της, γιατι αυτον τον ταιζε και τον ποτιζε και δεν ψωφουσε σαν τους δικους μου. Ετσι αρχισα να κλεβω και ρευστα για να αγοραζω CD ROM μα παιχνιδια βιας που η μανα μου δεν μου τα αγοραζε γιατι ακουγε την μαλακισμενη την δασκαλα. Σκεφτομουν οτι θα μεγαλωνα και θα τους σκοτωνα ολους, για να τα εχω ολα. Θα γινομουν πυροσβεστης να καψω τα @ρχ@ι@ του καθε Ελληνα!
No comments:
Post a Comment