Ενα πανεμορφο κουταβακι κατασπρο με μακρια αυτια ηρθε στον κηπο του παππου! Οταν ο παππους ποτιζε τον κηπο επαιζε με τον παππου και τον ακολουθουσε πιστα! Τι χαρα που ειχε οταν ειδε τα πανεμορφα ανθη που ο παππους ειχε φυτεψει στον κηπο! Περισσοτερο απο ολα του αρεσαν οι κρινοι. Εχωσε λοιπον το μουσουδακι του σε ενα απο τους κρινους και ρουφουσε το αρωμα για ωρες! Μα ο παππους αγαπουσε πολυ τα εγγονια του και ολα τα καλα παιδακια, και δεν ειχε καιρο για το κουταβακι.
Το κουταβακι δεν ηθελε να αφηνει τα παιδακια να πλησιαζουν τον παππου, και γαυγιζε δυνατα, γρυλιζε! Οταν ενα παιδακι πηγε να κοψει τον κρινο, το κουταβακι γαυγιζε ποιο αγρια, και παρ'ολιγο να δαγκωσει το παιδακι! Ο παππους πλησιασε το παιδακι και του εδωσε μια σοκολατα. Με το αλλο χερι που κρατουσε μια τυλιγμενη εφημεριδα χτυπησε το κουταβακι ελαφρα στην μυτουλα. Απο τοτε το κουταβακι μυριζε τον κρινο του παππου μονο οταν τα παιδακια εφευγαν για το παρκο!!!!!!!!!
No comments:
Post a Comment