Η κακοποίηση των ηλικιωμένων έχει αναγνωριστεί ως ένα συνεχώς αυξανόμενο και σοβαρό πρόβλημα στην κοινωνία μας . Δυστυχώς , λόγω της ανεπαρκούς πληροφόρησης , οι διακυμάνσεις στον ορισμό της κακοποίησης των ηλικιωμένων , καθώς και την απουσία ενος εθνικου ενιαίου σύστηματως αναφοράς , είναι δύσκολο να προσδιοριστεί το περιεχόμενο αυτού του ζητήματος . Γενικα διακρίνοντε επτά διαφορετικοι τύπους της κακοποίησης των ηλικιωμένων, οπου περιλαμβάνουν σωματική κακοποίηση , σεξουαλική κακοποίηση , συναισθηματική κακοποίηση , εκμετάλλευση οικονομική / υλική , παραμέληση , εγκατάλειψη , ακομα και την αδιαφορια . Η σωματική κακοποίηση . Η χρήση της φυσικής δύναμης που μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό , σωματικό πόνο , ή απομείωση. Σεξουαλική κακοποίηση . Μη συναινετική σεξουαλική επαφή οποιουδήποτε είδους με ένα ηλικιωμένο άτομο .
Συναισθηματική κακοποίηση . Πρόκληση αγωνίας , πόνου , αγωνίας ή μέσω της λεκτικής ή μη λεκτικής πράξεις .
Οικονομικές / εκμετάλλευση υλικού . Παράνομη ή αθέμιτη χρήση των κεφαλαίων ενος γέροντα , των ακίνητων του , ή περιουσιακών του στοιχείων .
Παραμέληση . Άρνηση ή αδυναμία , να εκπληρώσεις οποιοδήποτε μέρος των υποχρεώσεων ενός ατόμου ή τα καθήκοντα σου για ένα ηλικιωμένο άτομο .
Εγκατάλειψη . Λιποταξία ενός ηλικιωμένου ατόμου από ένα άτομο που έχει τη φυσική επιμέλεια του ηλικιωμένου ή από πρόσωπο που έχει αναλάβει την ευθύνη για την παροχή φροντίδας του γέροντα .
Αυτο-παραμέληση . Συμπεριφορές του ηλικιωμένου άτομου που απειλούν την υγεία ή την ασφάλεια του . Επίπτωση
Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν επίσημες εθνικές στατιστικές σχετικά με τη συχνότητα αυτού του προβληματος. Ωστόσο, η τρέχουσα έρευνα υπολογίζει ότι περίπου 1 έως 2 εκατομμύρια Αμερικανοί, ηλικίας 65 ετών και άνω έχουν κακοποιηθεί ή παραμεληθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους που εμπιστεύονται για την φροντίδα τους και την προστασία τους.
Δημογραφικά
Η πλειοψηφία των ηλικιωμένων θυμάτων κακοποίησης είναι γυναίκες, ενώ η πλειοψηφία των δραστών είναι άνδρες. Συνολικά, τα ενήλικα παιδιά είναι πιο συχνά οι δράστες της κακοποίησης των ηλικιωμένων, που ακολουθείται από άλλα μέλη της οικογένειας και τους σύζυγους. Δυστυχώς, η θεσμική κακοποίηση των ηλικιωμένων (π.χ. νοσοκομεία, αναρρωτήρια, και τους οικους ευγηριας και μέριμνας) υπαρχη επίσης ως σημαντική ανησυχία, δεδομένου μάλιστα ότι οι περισσότερες οικογένειες δεν είναι σε θέση να παράσχουν κατάλληλη φροντίδα για τους ηλικιωμένους στο σπίτι.
Η έρευνα δείχνει ότι οι κύριοι θυτες σεεγκληματα βιας των ηλικιωμένων είναι ενήλικα παιδιά τους, και άλλα μέλη της οικογένειας , υποδεικνύοντας ότι η βία κατά ηλικιωμένων εμφανίζεται κυρίως στο σπίτι . Έχει προταθεί ότι οι οικογενειακές πιέσεις , τόσο ψυχολογικές και οικονομικές , μπορεί να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην κακοποίηση των ηλικιωμένων . Αν τα μικρά παιδιά βρίσκονται σε ένα σπίτι όπου λαμβάνει χώρα αυτή η μορφή βίας , αυτή η εμπειρία μπορεί να έχει αντίκτυπο και σε αυτα . Η έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά που εκτίθενται στη βία , ακομα και αν είναι προβλεπόμενο θύμα ή μάρτυρες της διάπραξης βίας, είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς και αργότερα να γίνουν δράστες επιθετικότητας και βίας.Οι γενικοτερες ενδειξεις ειναι οτι οι ηλικιωμενοι κατοικουν σε οικους ευγηριας, η κατοικιες ειδικα διαμορφομενες για ατομα με κινητικα προβληματα οπου οι προσληφθεντες οικιακοι βοηθοι δεν εχουν τις απετουμενες γνωσεις, η προσωπικα χαρακτιριστικα για να εργαστουν ευπρεπως και επαρκως προς οφελος τςν ηλικιωμενων.
